τανύστομος

-ον, Μ

αυτός που έχει μεγάλη κόψη («τανυστομος μάχαιρα», Θεοδόσ. Διάκ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. τανυ- τού τάνυμαι* «τεντώνομαι» + -στομος (< στόμα), πρβλ. ανθαδό-στομος].